The Irish Traditional Music Archive (ITMA) is committed to providing free, universal access to the rich cultural tradition of Irish music, song and dance. If you’re able, we’d love for you to consider a donation. Any level of support will help us preserve and grow this tradition for future generations.
Scríobh Ennis ó Dinny Ó Baoill gurbh shin é an t-ainm a thugadh na seandaoine ar an amhrán. Ba é Peadar Breathnach a rinne é. Shíl Dinny go mba táilliúir é agus chuimhnigh sé go mbíodh a sheanathair ag caint faoi, á rá gur chaith sé cuid dá shaol in Leitir Mhic an Bhaird ins Na Rosann agus gur ansin a rinne sé ‘Snáth na Banríona’. Chaith sé deireadh a shaol in Mín na Gualann i bparóiste Inis Caoil. Bhíothas sa tóir air faoi fhiacha san am sin agus chuaigh sé i bhfolach sna hoileáin. Casadh cailín air agus d’fhiafraigh sé dhi cá bhfaigheadh sé deoch a d’ardódh a chroí.
I bhfoirm comhrá idir an fear agus an cailín atá cuid den amhrán agus déanann sé cur síos ar an gcaoi ar thosaigh sé a rá amhráin agus gur tháinig na daoine óga isteach.
Órán [Amhrán] Pheadair Bhreathnaí (ó Dinny Ó Baoighill)
Siné an t-ainm a bhíodh ag na seandaoiní air. ‘Sé Peadar Breathna’ a chum é. Sílim gur táilliúir a bhí ann. ‘Sé mo shean-chuivne gur chuala mé m’athair mór a’ cainnt air, gur chaith sé tamall d’á shaoghal i Leitir mhic a’ Bháird i bParráiste na Rosann agus gur sin an áit a ra’ sé nuair a chum sé “Snáth na Báiríona”. Chaith sé deiriú a shaoghail i Mín na Gualann, i bParráiste Inis Caoil. Bhíthear sa tóir air fá fhiacha insan am seo, agus chua’ sé ar a sheachnú ‘sna h-oileáin.
1. Chua’ mé seal tamaill ar cuairt go mbreathuighinn uaim an spéir,
Thart fa na h-oileáin ar ruaig mar eilthiot is cú ‘na déi’.
Níor fhan aon ‘uine fán chuan nár phill anuas ‘n a’ céaú,
Agus b’fhurust daoíú aithn’ ar mo ghruaí gur fear mé ‘ra’ tóir mo dhéi.
2. Casú dú cailín deas óg ‘saá casú ‘sí lóbhair go géar
Ma’s duine thú bhaineas de’n ól ní mholaim ró-mhór do chéird
Suidh thusa ‘nall as mo chóir agus stad de do chainnt gan chéill
Na racha mé ‘r lorg mo ‘rón’ (shrón), amach ar tír mór de léim.
3. Thuit mise ‘dtuirse ‘s i mbrón nuair casú an óig-bhean daoím
Agus d’fhiafruí cá bhfuínn-se’n t-ól a thógthú an brón seo daoím
Tá tea’ beag ar leath-taoibh an róid agus coinníonn sé ‘gcónuí braon
Gó thusa ‘gus trupáil an bórd ‘s ní dhíolfaí do phócaí ‘n phíghinn.
4. Nuair a chuai mise ‘stea’ go toigh ‘n óil b’fhaiteach go leór mé ’suí
Ar iogla go dtiocú an tóir sgo mbainthí an óig-bhean daoím
Ní ró mé ‘bhfad i dtoí ‘n óil gur mheas mé gur chóir dú suidhe
‘Sé duairt sí “bí thusa ‘guil cheóil sní dhíolfaí do phócaí ‘n phíghinn”.
5. Nuair a chua’ muid amach as toigh ‘n óil ‘sé d’fhiafraí an óig-bhean daoím
“A dhuine cá mbíonn tú do chónuí ná’n gcoinneann tú cró beag tuí ?
Bím-sa seal i dtoí’n óil, ní theanaim aon lón d’a’n phíghinn
Ach an méid a shaothraim ‘sa ló a chaithiú le spóirt ‘san oidhch’.
6. A bhuachaill má’s sin í do dhóigh ní mholfainn duit lóirt le mraoi
Is fearr dúinn fuireacht go fóill go ndeana’ muid stór de’n phíghinn
Fad’s bhéi muid ag déanú an stóir caithear cuid mhór da’r saoghal
Is fearr dúinn toiseacht go h-óg ‘s beidh cuidiú d’ar gcóir arís.
7. Thoisi’ mé’nsin a guil ceóil agus chruinní ‘n t-aos óg ‘un toí
Gah duine ‘gus córan ‘na dhóran le comórú thóirt do’n dís
Bhí biotáilte fairsing go leór agus beagan de’n tseórt ‘sa tír
Is dá n-ólainnse galún Uí Dhónaill b’fhorus mo stór a dhíol.